Een van de sessies die me het meest raakte, ging over posttraumatische groei. Ik had al vaker gehoord dat trauma niet alleen schade aanricht, maar ook een bron van kracht en transformatie kan zijn. Hoe kan iets wat zoveel pijn doet, uiteindelijk iets positiefs opleveren?

Tijdens de sessie werd me duidelijk dat het niet gaat om het bagatelliseren van pijn, maar om de manier waarop we er betekenis aan geven. Het gaat ook over wereldbeelden—hoe een ingrijpende gebeurtenis je hele kijk op het leven kan verschuiven. Ik herkende mezelf hierin. Vroeger dacht ik dat de wereld redelijk voorspelbaar en veilig was. Maar na bepaalde ervaringen voelde alles juist fragiel en ongrijpbaar.

De spreker benadrukte dat dit een normaal proces is. Echte groei begint op het moment dat je niet langer probeert terug te keren naar ‘hoe het was’, maar leert leven met een nieuwe realiteit. Dat inzicht kwam binnen. Ik voelde niet alleen een mix van herkenning en erkenning, maar ook opluchting. Het gaf me bovendien nieuwe perspectieven op het proces van mijn eigen cliënten.

Boksen: contact, vertrouwen en verbinding

Daarna volgde ik een sessie waarin boksen centraal stond. Niet in de zin van een fysieke competitie, maar als een middel om contact te maken. Oogcontact, ritme, het geven en ontvangen—zonder woorden, puur in het moment. Ik vond het bijzonder om te ervaren hoe veelzeggend een simpele beweging kan zijn. Het ging niet om kracht, maar om verbinding en vertrouwen.

Ik merkte hoe confronterend het kan zijn om écht aanwezig te zijn bij de ander en tegelijkertijd je eigen ruimte in te nemen. Hoe vaak in het dagelijks leven zijn we bezig met reageren, zonder echt te voelen wat er in dat moment gebeurt? Dit was anders. Het was een oefening in kwetsbaarheid en kracht, in evenwicht tussen geven en ontvangen.

Psychedelica en trauma: een nieuwe benadering

Later op de dag volgde ik een lezing over het gebruik van psychedelica bij trauma, gebaseerd op medische inzichten. Ik vond het indrukwekkend om te zien hoe deze benadering zich heeft ontwikkeld, juist met als doel cliënten een veilige, gecontroleerde bedding te geven in hun proces.

Het is bijzonder om te merken dat er steeds meer ruimte komt voor methoden die vroeger misschien als ‘alternatief’ werden bestempeld, maar nu vanuit wetenschap en praktijk steeds meer erkenning krijgen. De lezing gaf me nieuwe perspectieven en prikkelde me om verder te kijken dan de gebruikelijke behandelingen.

Een dag die blijft hangen

Aan het einde van de dag besefte ik hoeveel indruk deze inspiratiedag op me had gemaakt. Niet alleen door de inhoud van de sessies, maar vooral door hoe het voelde. Het was geen dag vol droge theorie, maar een dag vol ervaring, verbinding en echte gesprekken.

Ik ging naar huis met nieuwe inzichten—over mezelf, over mijn werk en over de manieren waarop we trauma en groei kunnen benaderen. En terwijl mijn hond blij kwispelend op me afsprong, voelde ik hoe deze dag nog wel even zou blijven hangen.

– Nicolle –