Hulp vragen is iets waar veel mensen last van hebben. Ze lopen liever hun eigen pad en sjouwen liever zelf met zware boodschappen dan dat ze een ander vragen om hulp.

 

Autonomie en zelfstandigheid is een groot goed in deze tijd. Een goed leerpunt in het autonomieproces is om de balans te ervaren van geven en ontvangen.

 

Uitgerekend diegene die zelf altijd klaar staat voor een ander vindt het vaak moeilijk om hulp te vragen. Iemand die van nature geneigd is om snel zijn hulp aan te bieden, vindt het vaak moeilijk om hulp te ontvangen en te vragen.

Non-verbaal worden er soms wel wat hulpkreten uitgezonden maar dat is wat anders dan een hulpvraag stellen.

 

De balans van de autonomie is zoek en daarbij het geven en ontvangen van hulp ook.

Wanneer ik hulp kan geven en hulp kan ontvangen zit daar een hele diepe gedachte achter.

 

Een autonoom mens die hulp ontvangt: is zich bewust van het feit dat hij niet alleen door het leven kan en de kwaliteit van anderen nodig heeft in dit bestaan. Daarbij erkent en aanvaardt hij de ander in zijn/haar eigenheid.

 

Een autonoom mens die hulp biedt: is zich bewust dat de ander niet alleen door het leven kan en erkent de kwaliteit van zichzelf waardoor hij/zij iets toevoegt aan het bestaan van de ander.

 

Wanneer geven en ontvangen (vragen om hulp en het geven van hulp) in balans is, erkennen we ten diepste de zelfstandigheid van de ander en de zelfstandigheid van onszelf.