Angst in de samenleving
Ik kom vaak mensen tegen die zich zorgen maken over de toestand van de maatschappij. Ik begrijp hun angst, maar zelf ervaar ik die niet. Natuurlijk ben ik soms verbaasd over wat er gebeurt, maar die diepgewortelde angst voor oorlog, crisis, eenzaamheid of af gescheidenheid, die velen voelen, is voor mij niet hetzelfde.
ANGST voor wat er gaat komen
Het is makkelijk om afgeleid te raken door de wereld om ons heen, vooral als we telkens weer geconfronteerd worden met nieuws over de crisis van de dag. Maar het goede nieuws is: we hebben de kracht om verantwoordelijkheid te nemen voor wat er binnen onze cirkel van invloed ligt. De buitenwereld is vaak buiten onze controle, maar onze eigen keuzes, onze gedachten en acties, dat is waar we invloed op hebben.
De invloed die we hebben is vaak niet groter dan een cirkel van 500meter van je eigen huis. Verantwoordelijkheid dragen voor jezelf, je naasten en de mensen die je dierbaar zijn.
In plaats van mee te gaan in de angst en chaos van anderen, kunnen we kiezen om onze eigen wereld te creëren – een wereld waar we met vertrouwen en liefde voor onszelf leven, met alles wat we nodig hebben al binnen handbereik.
We hoeven niet te verliezen in de angst van de buitenwereld, maar kunnen ons richten op wat we wel kunnen veranderen: onze eigen mindset, ons eigen gedrag, onze eigen wereld. Het is aan ons om die verantwoordelijkheid te nemen en te vertrouwen dat zelfs kleine veranderingen bij onszelf een groot effect kunnen hebben, zowel voor ons als voor de mensen om ons heen.
Want als we in onze eigen kracht staan, kunnen we vanuit een positie van innerlijke rust en kracht bijdragen aan de wereld, zonder dat we erin ondergaan. Het begint bij onszelf.
Wat ik merk, is dat angst vaak ontstaat wanneer we te veel gaan resoneren met de pijn van anderen, of wanneer we ons teveel verbinden met het wereldleed. We nemen de pijn van anderen over, en ons eigen systeem raakt verward. In plaats van medeleven, gaan we medelijden voelen. We denken dat ons verdriet de heling is die nodig is, maar eigenlijk is het anders: we kunnen het leed van anderen niet volledig dragen, hoezeer we ook zouden willen. Wat we wél kunnen doen, is resoneren met hun pijn, en vaak roept dat onze eigen onverwerkte emoties op. Zo raakt het ons, omdat we iets in onszelf herkennen, en dat is het werk wat je te doen hebt. Het herkennen en erkennen van je eigen emoties en doorvoelen wat ze je te vertellen hebben.
Delen
Stuur me een bericht
Wil je meer weten over mij als coach? Neem dan contact met me op via onderstaande knop.